In actie voor
In 295 voor Christus leverden de Grieken slag tegen de Perzen bij het plaatsje marathon. Dat de Grieken met een grote minderheid toch wonnen, was een grote verrassing en de snelste loper uit het Griekse leger mocht al rennend naar Athene de boodschap van de overwinning brengen. Hij bereikte het eindpunt, maar bezweek daar aan de inspanning.
De marathon heeft in vele gedaanten de mensen daarna uitgedaagd. Genoemd naar het dorpje aan de Griekse kust waar het allemaal begon, zijn er marathons om te lopen, te fietsen en te schaatsen.
Vanaf begin van de Olympische spelen stat de marathon synoniem voor de hardloopwedstrijd over 42 kilometer. Sinds een aantal jaren worden de langere ATB tochten ook tot marathon gedoopt. ER is geen vastgestelde afstand of duur om daaraan te voldoen, maar de ruim 150 kilometer van de KWF Vrijthof-Vrijthof challenge vallen daar zeker onder.
De uitdaging om langer aan één stuk aan een competitieve uitdaging deel te nemen, typeert de mens. Het is geen directe noodzaak om te leven of te overleven, er lijkt meer iets van voldoening te zitten bij het volbrengen ervan. Of het nu gaat om een ultralange wandeling, een supermarathon lopen of 150 kilometer fietsen. Met name bij hardlopers is bekend dat het lichaam een zekere euforie kan ervaren bij langere inspanning, mede doordat het hormoon endorfine vrij komt.
De beleving hoe iets positief ervaren kan worden, kan ook omslaan als het beoogde doel niet bereikt wordt of kan worden. In dat geval kunnen teleurstelling overheersen.
Maar hoe Olympisch een marathon ook is, het deelnemen aan een marathon kan altijd volgens de Olympische gedachte: deelnemen is belangrijker dan winnen.
Omdat de KWF Vrijthof-Vrijthof Challenge geen wedstrijd is, is er zeker de Olympische gedachte van toepassing. Het volbrengen van de tocht, individueel of gezamenlijk met anderen, als ultieme doel.
Op het moment dat dit doel bereikt is kan het voor de sporter in kwestie betekenen dat hij of zij een grens doorbroken heeft. Iets doen waarvan je niet verwacht had dat je het kon. Voor jezelf of voor anderen.
Misschien is het wel zoals een Baars Biker vaak placht te zeggen: grenzen zijn er om te verleggen.
Laten we daarom allen de grens opzoeken bij deze Sportieve tocht, maar dan wel met veel aandacht voor de grenzen die er altijd zijn. De grens van gezond blijven sporten, je uiterste limiet niet overschrijden en de andere sporters, net als de natuur waarin je je begeeft blijven respecteren. Op die manier kan er iets moois ontstaan dat wellicht voor herhaling vatbaar is.
